De ouders van de dertienjarige Hazel gaan scheiden (‘We moeten je iets vertellen.’) en dat gooit haar leven, inclusief haar zomervakantie overhoop. Zus Rivka gaat trekken naar Spanje en broertje Nathan mag met een vriendje mee op vakantie, dus wordt Hazel drie weken naar haar oma op een eiland gestuurd. Daar heeft ze absoluut geen zin in en het is ook schrikken, want haar oma is dementerend. ‘Het is net alsof de bruggetjes in mijn hoofd kapotgaan.’
Hazel vult haar dagen met plannen maken hoe ze haar ouders weer bij elkaar kan brengen, tot ze in een verborgen lade een stapeltje ongeopende, mysterieuze brieven aan haar papa vindt. Langzaam worden de familiegeheimen en waarheid ontrafeld, terwijl ze zelf de liefde leert kennen.
Hoe kan een boek zo mooi zijn, een verhaal zo gevoelig worden verteld en een taal zo’n mooie, wijze woorden zinnen bevatten? Marlies Slegers kruipt in het hoofd van een tiener die worstelt met de scheiding van haar ouders en beschrijft feilloos de eenzaamheid, boosheid, hoop en het onbegrip die dat met zich meebrengt. Het verhaal kruipt al vanaf de eerste pagina onder je huid en je gaat meteen meeleven met de personages. Tegen die zomerse setting op een eiland, met zonsondergangen en dagen zonder einde, word je meegenomen naar de verwarrende periode die Hazel beleeft. Haar oma is als een warm dekentje en probeert, ondanks haar vergeetachtigheid, haar kleindochter veilig door de storm te loodsen (‘Je bent echt te groot voor een servet en te klein voor een tafellaken’).
‘Mensen scheiden nu eenmaal. Dan is de liefde op. Of de liefde verandert. Dat is een… ingewikkeld iets. Liefde is zowiezo ingewikkeld. Dat zul je later wel begrijpen.’
We moeten je iets vertellen gaat over een scheiding, ja. Maar nog veel meer is dit een verhaal over liefde in al haar vormen, over loslaten en accepteren, dementie, autisme en jezelf aanvaarden (Hazel heeft een hazenlip). Een ontroerend, troostend, grappig en hoopvol boek. Slegers schrijft met veel metaforen (Al die zinnen die je wil onderlijnen!) en heeft een gevoelige en vlotte pen die op een heel subtiele manier diepgang creëert.
Door de intensiteit ervan, is het eerder een boek voor ervaren lezers vanaf een jaar of tien en nog lang daarna. Marlies Slegers schreef eerder Briefjes voor Pelle. Dat ga ik nu meteen maar even lenen in de bib, want ook daarover zijn lezers enthousiast!
Applaus ook voor de prachtige illustraties van Jeska Verstegen op de cover en het binnenwerk van deze uitgave in harde kaft.
We moeten je iets vertellen (10+)
Marlies Slegers | Jeska Verstegen (omslag) | ISBN 9789021031798 | Uitgeverij Luitingh-Sijthoff
Met dank aan uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar.
Denk je bij het aankopen van die fijne kinderboeken ook aan de lokale handelaar? Bestel je boek bij een boekhandel via Confituur Boekhandels, Standaard Boekhandel of de vele kleine gespecialiseerde boekhandelaars dichtbij huis.
