Wat als ik val? Denkkaravaan leest: Salto

Hierom:

  • Over een tiener die zijn weg in het leven zoekt
  • Schept een eerlijk beeld over omgaan met autisme
  • Rijk, gelaagd en hartverwarmend verhaal, gebracht met humor en lichtheid
  • Voor de laatste zin: “Als ik val, dan sta ik gewoon weer op.”

Prangende vraag: Kan je alles worden wat je wil?

Covertekst:

De twaalfjarige Álfur is een heel gewoon kind uit Kópavogur in IJsland. Na school gamet hij met zijn beste vriend en traint hij om in een hogere turngroep te komen. Met Álfurs is familie daarentegen van alles aan de hand. Zijn tante was ooit de beste turnster van IJsland, maar niemand praat meer met haar. En als bij Eiki, zijn drie jaar oude broertje, autisme wordt vastgesteld, staat de wereld op zijn kop. Ineens mogen ze thuis geen gluten meer eten en worden ze een plasticvrij huishouden. Alsof dat Eiki zal helpen… Hun ouders willen zelfs verhuizen! Álfur besluit dat het zo niet langer kan. Hij moet en zal bewijzen dat zijn broertje helemaal niet anders is.

Het is niet enkel de adembenemende cover van Linde Faas die Salto zo onweerstaanbaar maakt. Ik begon het boek te lezen en kon het niet meer wegleggen. Ja, er gebeuren zeker spannende dingen (een dreigende verhuizing, een val tijdens de Olympische Spelen, een brand), maar de aantrekkingskracht ligt eerder in de gevoeligheid waarmee Arndís Thórarinsdóttir in het hoofd van hoofdpersonage Álfur kruipt.

“Nooit eerder heb ik zo’n groot geheim gehad. Ik heb bijna het gevoel dat we als gezin niet meer één team vormen, maar dat er een onzichtbare scheiding loopt tussen de voorbank en de achterbank van de auto.” (p. 25)

Al van bij het begin is duidelijk dat Álfur een turner is die voortdurend balans zoekt in een confuse wereld. Hij heeft weinig zelfvertrouwen, maar wel een onbegrensde liefde voor zijn kleine broertje Eiki. Hij gelooft niet dat die autisme heeft en dat zorgt voor veel spanning tussen hem en zijn ouders, maar levert ook mooie momenten op met Eiki zelf. In een paar aangrijpende hoofdstukken dringt langzaam het besef door dat Eiki toch anders is.

Dat Álfur niet snel opgeeft, komt ook terug in de scènes waarin hij op zoek gaat naar zijn ondergedoken en verzwegen tante Harpa. Door zijn vastberaden, maar ook spontane karakter en hun gedeelde liefde voor games, slaagt hij erin zijn tante te ‘redden’ die kampt met verslavingen.

De worstelingen van Álfur lopen als een rode draad doorheen het verhaal: als broer van een broertje dat extra zorg nodig heeft, als zoon en neef in een zoekende familie, als vriend die smacht naar genoeg veiligheid om te vertellen wat er op zijn hart ligt, als een turner met grote voorbeelden en dromen, als tiener die zijn eigen weg zoekt. De jongen is een groot supporter van iedereen rondom hem, maar lijkt zichzelf te vergeten als het over aanmoedigen gaat.

“Maar ik denk er vooral over na dat ik me ook voor hem schaam. Ik zou willen dat hij normaal is en geen wormen eet op commando. Dat hij slim genoeg is om te weten dat dat geen goed idee is. Het is verschrikkelijk dat ik me voor hem schaam. Hij is Eiki en hij is fantastisch. Ik schaam me zo diep.” (p. 214)

Thórarinsdótti schrijft met een grote overtuigingskracht en een hart. Dit boek is echt zo goed! Aanrader (ook -en misschien vooral- voor 12+).

Salto (10+)

Arndís Thórarinsdóttir (tekst)  |  Linde Faas (omslag)  |  Willemien Werkman (vert.)  |  ISBN 9789021483269  |  Volt  |  291 p.

Met dank aan Uitgeverij Volt en L&M Books voor het recensie-exemplaar.

Denk je bij het aankopen van die fijne kinderboeken ook aan de lokale handelaar? Bestel je boek bij een boekhandel via Confituur Boekhandels, Standaard Boekhandel of de vele kleine gespecialiseerde boekhandelaars dichtbij huis.

Dit vind je misschien ook leuk

10+
De verkeerde kant. Denkkaravaan leest: Vandaag komen we niet meer thuis (10+)
10+
Hardop zeggen wat je verbergt. Denkkaravaan leest: Windstil
10+6+
Wuiven is een kunst. Denkkaravaan leest: De armen van de octopus