Hierom:
- Poëtischer dan dit wordt het niet
- Geweldige aanzet om te filosoferen over herinneringen en wat belangrijk is in het leven
- Dromerige sfeer dankzij de prachtige illustraties
Prangende vraag: Kiezen we zelf wat we ons herinneren?
Covertekst:
Alva woont op een eiland midden in het meer. Elke ochtend landen de herinneringen van de mensen op haar eiland: de eerste kus, namiddagen met snoepveters, kersenroomtaart op zondag. Alva maakt ze schoon en stoft ze af tot ze weer glanzen. Tot er op een dag geen herinneringen meer aankomen op het eiland. Kan Alva ze redden van de vergetelheid?
Ik las onlangs dat onze wereld zo veranderd is dat ons brein niet meer kan volgen. Dat zou leiden tot oppervlakkerige ervaringen omdat we op alle prikkels proberen te reageren en ons brein niet gemaakt is voor dat multitasken. Ook de mensen die in de stad wonen in Alva en het eiland van herinneringen hebben last van de drukte: ze rennen langs elkaar heen, zijn verdiept in hun smartphone of botsen slechtgezind tegen elkaar op. Geen wonder dat hun herinneringen vervagen en verdwijnen. Er is geen tijd om stil te staan, te genieten van de kleine dingen of nog eens na te denken over de keer dat ze hun eerste zandkasteel bouwden. Ook in de prenten zie je die sombere stemming terug.
Wat een contrast met de eerder vrolijke sfeer op het eiland waar Alva woont. De rustige Alva neemt er alle tijd om herinneringen op te poetsen en te verzorgen die er elke dag landen (in felblauwe kleuren). Ze houdt van de mensen in de stad, want ze kent het verhaal van hun leven.
“Alva heeft haar handen vol. Want na een tijd vervagen de herinneringen. Ze moet ze schoonmaken en afstoffen tot ze weer glanzen.
Sommige hangen dagen, maanden of zelfs jaren in de zon te drogen. Vooral de zware herinneringen hebben veel licht en tijd nodig.”
Ze doet dat met zoveel liefde dat ze beslist om naar de stad te trekken wanneer de herinneringen steeds vager worden en verdwijnen. Er spreekt moed uit die beslissing en je voelt als lezer ook dat er heel wat op het spel staat. Zacht herinnert Alva de bewoners aan hun eerste kus, een lekkere kersenroomtaart en middagen met snoepveters. Wanneer nadien de herinneringen weer aanspoelen op Alva’s eiland, zie je opnieuw felle blauwe kleuren met als wondermooie laatste prent Alva die in bed een wel heel bijzondere herinnering koestert. Een prachtige afsluiter van dit ontroerende boek.
Dit tedere boek over de kracht van herinneringen is er één om te koesteren. De originele vertelling door Alexandra Helmig komt prachtig tot leven dankzij de sfeervolle illustraties van Valeria Docampo. Lief, poëtisch en toch heel raak zet het lezers aan het denken over welke soort herinneringen er bestaan en hoe belangrijk ze zijn. En dan het beeld van het oppoetsen…om nooit te vergeten. Een cadeauboek waar je heel veel dromers een plezier mee zal doen.
Alva en het eiland van herinneringen (5+)
Alexandra Helmig (tekst) | Valeria Docampo (ill.) | Siska Goeminne (vert.) | ISBN 9789462917460 | De Eenhoorn
Met dank aan De Eenhoorn voor het recensie-exemplaar.
Denk je bij het aankopen van die fijne kinderboeken ook aan de lokale handelaar? Bestel je boek bij een boekhandel via Confituur Boekhandels, Standaard Boekhandel of de vele kleine gespecialiseerde boekhandelaars dichtbij huis.
