Zal het secundair onderwijs het met steeds minder artistieke vakken moeten doen? Het voorstel om 1 uur per week per graad het vak MEAV (maatschappelijke, economische en artistieke vorming) te introduceren en de bestaande creatieve vakken (muziek, esthetica, PO) te schrappen, roept vragen en weerstand op.
Hebben we dan niets geleerd?
Wat zegt dat over hoe belangrijk het Katholiek Onderwijs kunst- en cultuureducatie vindt? Ik durf het bijna niet geloven. Je zou toch denken dat we lessen hebben getrokken uit de voorbije periode?
Kinderen en jongeren hebben nood aan troost, een creatieve uitlaatklep, schoonheid, hoop, spel, reflectiemomenten,.. Het kan aan mij liggen, maar dat hebben vakken als wiskunde, fysica of economie me nooit gebracht. Die leerden me andere dingen. Maar niets over hoe het leven geleefd moet worden. Ze gaven me ook geen taal om te spreken over angsten, dromen, verlangens, twijfels. Ze lieten me niet zien wat durf, moed of vernieuwing was. Ze gaven me geen kans me te verliezen in muziek, te experimenteren met nieuwe ideeën, geraakt te worden door pure schoonheid.
Kunst is zuurstof
Dat is namelijk wat kunst mogelijk maakt. Kunst is zuurstof voor je hoofd en hart. Waarom zouden alleen kinderen en jongeren die de weg al vinden naar het museum, het DKO, de theaterzaal, … dat voorrecht mogen hebben?
Wat zegt dat over wat we als maatschappij belangrijk vinden?
Pedagoog en onderwijsdeskundige Pedro De Bruyckere vertelde op radio Klara: “De meerwaarde van kunst- en cultuureducatie op school is dat je iedereen bereikt en dat je de breedte kan aanbieden. Daarnaast moeten we kinderen en jongeren in cultuur inleiden. Het is belangrijk te beseffen wat we als samenleving aan onze kinderen willen meegeven”.
Over nieuwe mogelijkheden en platgetreden paden
O ja. Ik twijfel of ik een suggestie zou opperen. Misschien zijn we er nog niet klaar voor. Ik kan me natuurlijk vergissen. Dus probeer ik het toch. Ik ben ook heus niet de enige met dit idee. Het straffe is dat het in een aantal landen inderdaad een goed idee bleek. Het komt zelfs ‘kansarme’ kinderen ten goede, zo blijkt uit studies. Een idee dat kinderen in staat stelt zelfstandige denkers en verantwoordelijke burgers te worden. Een idee dat kinderen leert onderzoeken mét elkaar en kritisch, creatief en probleemoplossend denken oefent.
Dat idee: leer kinderen en jongeren denken. Geef hen de juiste tools in handen. Je leert hen toch ook optellen en aftrekken? Goede denkers zijn als goede kunstenaars: ze zien nieuwe mogelijkheden, dwingen tot reflectie en houden ons wakker. Willen we echt die platgetreden paden blijven bewandelen misschien?
Straf? Misschien. Maar het kan. Stel dat die kinderen later beleidsmakers worden. Of wetenschappers, economen, leerkrachten, virologen, … Gewapend met die noodzakelijke 21e Eeuwse vaardigheden om een wereld in volle ontwikkeling en verandering met vertrouwen tegemoet te gaan. Stel je dat eens voor!
Komaan beleidsmakers. Denk een keer echt na en durf kiezen voor kunst en creativiteit in het onderwijs!
