De profeet, het wereldberoemde spirituele boek van Khalil Gibran uit 1923, gaat over een wijze man, Almustafa, die twaalf jaar in Orfaleze heeft gewoond en steeds meer heimwee krijgt naar zijn geboortegrond. Als er op een dag een schip uit zijn land aan komt zeilen, besluit hij te vertrekken. Maar eerst willen de mensen nog van alles aan hem vragen. Het boek is een verzameling van die wijze antwoorden en staat hier al een tijdje als klassieker in mijn boekenkast. Tiny Fisscher schraapt de ingewikkelde taal weg maar behoudt de prachtige beeldspraak en wijze inhoud. En zo wordt deze klassieker voor het eerst ook voor kinderen toegankelijk.
In dit boek zijn het geen volwassenen, maar kinderen die de vragen stellen. Wat kan je doen tegen pijn die je aan de buitenkant niet ziet? Is het erg dat ik niet weet wat ik later voor beroep wil doen? Mogen grote mensen de baas spelen over kinderen? Hoeveel geld moet je weggeven als je rijk bent? Waarom wil je soms juist dingen doen die niet mogen? Almustafa repliceert in deze nieuwe bewerking nooit meteen, maar stelt zelf een nieuwe vraag. Zo wordt er ruimte gemaakt om de vraag goed te begrijpen of te ontrafelen en kan het nadenken beginnen.
‘Mensen zeggen vaak dat ze zo vrij zouden willen zijn als een vogel, maar hoe vrij is een vogel werkelijk? Moet een vogel ook niet op tijd eten?’
Dit boek is meer dan een verzameling wijze lessen. Fisscher heeft ook veel aandacht voor de omgeving (een zeearend die komt overvliegen, matrozen die in de weer zijn met scheepstrossen, zeewater dat tegen de kade klotst) en daardoor wordt het een verhaal met personages die een gezicht krijgen, ergens op een plek die je fantasie aan het werk zet.
Ik werd er helemaal warm van. Hoe Almustafa het zo bijzonder vindt (en dat ook zegt) dat kinderen zich dingen afvragen over zichzelf en het leven. Dat hij zo blij is met hun vragen en steeds opnieuw benadrukt dat het niet erg is als je het antwoord nu nog niet begrijpt, dat het zich wel aan je zal tonen als de tijd er rijp voor is.
‘De jongen knikte, maar uit zijn ogen sprak verwarring. ‘Maak je geen zorgen,’ stelde Almustafa hem gerust. ‘Met de tijd zul je mijn woorden beter begrijpen, dat hoeft niet allemaal in één keer. Maar je had wel een uitstekende vraag, en het is nooit te vroeg om alvast over deze dingen na te denken.’
Fisscher weeft de beeldspraak van Almustafa heel spontaan door de dialogen (‘Ouders zijn als een boog waarmee ze hun kinderen als pijlen de wereld in schieten’, ‘Als plezier bij je aan tafel zit, ligt verdriet op je te wachten in bed.’, ‘Laat je huis geen anker zijn, maar een mast’). Wat gebruikt zij mooie zinnen en beelden! Bovendien weet ze de mysterieuze (en mystieke) geest van het oorspronkelijke boek helemaal te behouden en de mooie, dromerige illustraties van Pyhai dragen daar zeker toe bij.
Een liefdevol, poëtisch boek dat met prachtige beeldspraak kinderen en volwassenen aan het denken zet over het mysterie dat het leven is. Een cadeauboek om te koesteren.
De profeet van Khalil Gibran verteld voor kinderen
Tiny Fisscher (tekst) | Pyhai (ill.) | ISBN 9789493301023 | Uitgeverij Samsara
Met dank aan uitgeverij Samsara en L&M Books voor het recensie-exemplaar.
Denk je bij het aankopen van die fijne kinderboeken ook aan de lokale handelaar? Bestel je boek bij een boekhandel via Confituur Boekhandels, Standaard Boekhandel of de vele kleine gespecialiseerde boekhandelaars dichtbij huis. Ook op filosovaardig.nl. vind je heel veel filosofieboeken en -materialen.